Ruimte maken voor jezelf

In een van mijn vorige blogs vertelde ik dat ik minder ben gaan werken in mijn rol als projectmanager, omdat ik meer vrijheid wilde in mijn leven. Dat klinkt als een eenvoudig besluit. In de praktijk was het een worsteling van jaren. Jarenlang was ik jaloers op mensen die er gewoon lekker een week tussenuit gingen. Of op mensen die in de avonduren vrij waren. Of op projectmanagers die wel projecten hadden in de buurt en niet aan de andere kant van het land.

Waarom liep ik zo te worstelen met een schijnbaar eenvoudig besluit, terwijl ik anderen moeiteloos heldere keuzes zag maken op hetzelfde onderwerp?

Mijn eigen overtuigingen

Dat kwam door mijn overtuigingen. Lang heb ik gedacht dat ik mijn vak niet goed kan doen in minder dan 5 dagen per week. Hard werken en vele uren maken, dat was nodig om tot resultaten te kunnen komen. Dat had ik al vele malen bewezen. Zo werden een aantal ervaringen uit het verleden een keiharde waarheid voor de toekomst.

Rationeel wist ik ook wel dat dat flauwekul was. Toch hield ik onbewust dit verhaal voor mijzelf in stand. Daar had ik een goede reden voor. Ik voelde me door dit gedrag namelijk waardevol. Ik kon met mijn hoofd wel beredeneren dat het niet waar was en het verlangen uitspreken dat ik het anders wilde, maar telkens als ik een stap wilde zetten blokkeerde ik, viel ik terug in mijn oude gedrag en veranderde er vervolgens niets. Eerst moest het onderliggende gevoel van ‘mijzelf waardevol voelen’ aangepakt worden, voor ik in staat was om andere keuzes te maken.

Waardevol

Ik ben hiermee aan de slag gegaan. Een lastig proces, waarbij ik van buiten naar binnen ging. Waarbij ik een voor een afpelde waarom ik mijzelf niet gewoon waardevol vond zoals ik ben, maar daar heel hard voor moest werken. Ik ontdekte dat ik de opmerkingen van mijn moeder over ‘hard werken en je best doen’ wel erg letterlijk had genomen. Dat ik onbewust zocht naar haar goedkeuring door hard te werken. Ik heb me nooit gerealiseerd dat het gedrag dat je als kind leert, zo door kan werken in je latere werkende leven. Stapsgewijs herontdekte ik mijzelf, leerde ik mijzelf weer waardevol vinden om wie ik ben en leerde om voor mijzelf te zorgen. Met vallen en opstaan.

Veerkracht en plezier

Ik heb hierdoor nu meer ruimte om mijn werk van een afstandje te bezien. Ik ben beter in staat om de druk van de deadlines af te halen, die ik mijzelf opleg. En voel de veerkracht om de uitdagingen aan te kunnen die horen bij mijn vak. Ik heb plezier in mijn werk, mijn omgeving pikt mijn vrolijke energie direct op en ik ontdek steeds vaker dat mijn projecten hierdoor juist beter draaien. Dat voelt pas echt als waardevol.

En nee, het lukt me niet altijd. Ik laat we nog steeds wel eens verleiden om toch weer te gaan ploeteren en hard te gaan werken. Die strategie ken ik immers maar al te goed. Af en toe in die valkuil stappen is echter een flinke verbetering dan altijd voor de bekende oplossing van hard werken te kiezen. Ik prijs me dan ook gelukkig met de manier waarop ik nu mag werken.

Meer lezen?

Wil je meer van dit soort artikelen lezen? Onder blog staan al mijn artikelen. Of je kan je gegevens hieronder achterlaten, dan stuur ik je eens per 2 tot 4 weken een update met daarin mijn nieuwste blogartikelen. Voel je vrij om mijn updates eens uit te proberen (je hebt je namelijk zo weer afgemeld).