Een stoer verhaal
Zo heb ik de laatste week van de zomervakantie zonder mijn man met onze boot gevaren (het begin van een stoer verhaal). Na vier weken zomervakantie kon de zeilboot wel een poetsbeurt gebruiken, dus hup, alle afwaskwasten uit de bakskist en samen met de kinderen aan de slag. Na een uurtje was het dek gedaan. Nu de bovenkant weer mooi wit was, stak die gele romp wel heel erg lelijk af. Dus de bijboot opgepompt, dat ding in het water gegooid en vervolgens de ene kant van de boot gepoetst. Daarna de boot omgedraaid en de andere kant gedaan. Ik kan niet anders zeggen dan dat die zeilboot er weer keurig bijlag. Ik was doodop, en voelde het behoorlijk in mijn rug, maar niet piepen en zeuren, na een nachtje slapen gaat het vast weer beter.
De volgende dag moest de rolfok van onze boot gerepareerd worden. En de monteur had een handje nodig. Een handje dat hem de mast in kon hijsen. Natuurlijk kon ik dat wel. Dat had ik in het verleden immers al veel vaker gedaan. Vervolgens is, met de nodige krachtsinspanningen van mijn kant, die monteur twee keer naar de top van de mast gegaan en was alles weer gerepareerd. Tot zo ver het stoere gedeelte van dit verhaal.
Energieniveau op een dieptepunt
Op het moment dat ik vertrok met de boot naar onze thuishaven, voelde ik een pijnscheut in mijn rug en zat alles vast. Sterker nog ik heb 3 dagen platgelegen van de pijn en kon helemaal niks meer. Manlief moest voor mij zorgen, want ik kwam mijn bed niet meer uit. En gezellig kon ik het niet echt noemen. Als ik pijn heb gaat mijn energieniveau namelijk helemaal naar een dieptepunt en dan is alles een drama.
Wat heb je nou geleerd?
Zoals een goede vriendin van mij vroeg: “En spelende vrouw, wat heb je nou geleerd?”
Behalve dat ik geen 25 meer ben ;), dat stoer willen zijn, alles zelf willen kunnen en ook nog eens vinden dat alles af moet, me veel energie kost. Dat is precies het lastige punt. Ik ben er trots op dat ik dingen zelf kan. Ik sta vaak met beide handen klaar om zaken aan te pakken, omdat ik me verantwoordelijk voel en vind dat het geregeld of gedaan moet worden. Zo kan ik enorm veel werk verzetten en boek ik resultaten. En daar krijg ik weer bakken met energie van.
Grenzen voorbij
Op die manier ga ik alleen ook regelmatig over mijn eigen grenzen heen. Pak ik meer op dan ik zelf kan dragen. En wordt daar waar ik plezier aan mag beleven een ‘to do’ die afgevinkt moet worden. Of sta ik mijzelf pas toe om uit te rusten als het werk af is. En geloof me, als ik in de grimmige energie zit, is het plezier en de lol ver te zoeken.
Niet piepen maar doorpakken
Om mij heen zie ik dat ook vaak gebeuren. Projectmanagers die over hun eigen grenzen heen gaan en op wilskracht doorgaan. Zelfs als ze allang aanvoelen dat deze manier van werken niet goed voor ze is, gaan ze gewoon door. Ze voelen zich zo verantwoordelijk voor hun project en zijn zo gewend aan niet piepen en even doorpakken, dat het gewoon niet in ze op komt dat het misschien ook wel eens anders zou kunnen.
Of ze zouden wel graag anders willen, maar zitten al jaren in deze situatie en weten niet hoe ze het kunnen veranderen. Precies dat gevoel maakt dat het managen van je project soms zo veel energie kost. Dat maakt het zwaar en zorgt ervoor dat je geen lol meer hebt in je project.
Weer plezier in je project
Dat kan en mag anders! Je kan ook resultaten boeken in je project, op een manier die jou ook dient, zodat je met plezier aan je project kan werken. Als jij hiernaar verlangt, dan praat ik graag met je over dit onderwerp door in een persoonlijk gesprek. Je bent van harte welkom!
Meer lezen?
Wil je meer van dit soort artikelen lezen? Onder blog staan al mijn artikelen. Of je kan je gegevens hieronder achterlaten, dan stuur ik je eens per 2 tot 4 weken een update met daarin mijn nieuwste blogartikelen. Voel je vrij om mijn updates eens uit te proberen (je hebt je namelijk zo weer afgemeld).
Recente reacties