Terwijl jij met je hoofd zit bij de gebruikersovereenkomst, het bestemmingsplan en de juridische risico’s, staan de bewoners al met de schop en de schoffel aan de rand van het terrein.
Klaar om te beginnen. Klaar om hun buurttuin werkelijkheid te maken.
En dan die blik:
“Wat doe je nou toch moeilijk? We kunnen toch gewoon aan de slag?”
Je voelt je zwaar ongemakkelijk
Ze hebben nog gelijk ook. Maar jij moet dealen met de regels.
In jouw hoofd: vergunningen, eigendom en aansprakelijkheid.
In hun hoofd: handen uit de mouwen, energie en verbondenheid.
Voor jou is het risico.
Voor hen is het een droom die eindelijk dichtbij komt.
En als je niet uitkijkt, gaat het mis.
Niet omdat zij iets verkeerd doen, maar omdat jij niet mee kunt.
Want het systeem is traag.
En bewoners zijn dat niet.
En jij?
Jij voelt je steeds ongemakkelijker.
Je kunt het nauwelijks nog uitleggen.
En eerlijk?
Soms weet je zelf ook niet meer hoe je het systeem in beweging krijgt.
Zelfs als je er zelf onderdeel van bent.
Ik ben daar zó vaak geweest.
Ik zag wat er nodig was buiten.
Ik wilde zo graag dat het zou lukken.
Met hart en ziel.
Dus probeerde ik klein te beginnen.
Soms werkte dat.
Soms ook niet.
Dan beloofde ik iets wat ik binnen vervolgens niet voor elkaar kreeg.
Zelfs als ik een slag om de arm had gehouden, voelde ik de teleurstelling bij de initiatiefnemers.
Altijd weer die gemeente…
En andersom gebeurde het ook:
Ik gaf ruimte.
Ik gaf vertrouwen.
En dan liep het tóch mis.
Een heleboel gedoe.
En ik mocht het repareren.
Met alle bijbehorende gesprekken, verantwoording en herstelwerk.
Tussen twee werelden
Dat is de plek waar je staat als projectmanager.
Tussen binnen en buiten.
Tussen systeem en samenleving.
Tussen vertrouwen en controle.
Je kunt aan twee kanten de deksel op je neus krijgen.
Ja, je kunt risico’s beperken.
Door verwachtingen te managen.
Door eerlijk te zijn over wat kan en wat (nog) niet.
En soms zeg je ‘nee’.
Maar om iets in beweging te krijgen, heb je ook hoop nodig.
En een beetje geloof.
Dan moet je durven bewegen.
Ook als nog niet alles geregeld is.
De spanning hoort erbij.
Die onveiligheid voel je in je lijf.
Angst.
Onzekerheid.
Een beetje opgefokt.
Of meer verborgen in de vorm van vermoeidheid.
En hoe ervaren je ook bent, dat gevoel gaat nooit helemaal weg.
Maar wat wél kan veranderen, is hoe jij ermee omgaat.
Hoe jij jezelf van binnen veilig voelt, zelfs als het spannend is in je project.
Wil je weten hoe?
Download dan mijn e-book ‘Gedoe in je project’.
Je vindt er inzichten die je helpen om steviger te blijven staan.
Ook als het schuurt.
Meer lezen?
Wil je meer van dit soort artikelen lezen? Onder blog staan al mijn artikelen. Of je kan je gegevens hieronder achterlaten, dan stuur ik je eens per 2 tot 4 weken een update met daarin mijn nieuwste blogartikelen. Voel je vrij om mijn updates eens uit te proberen (je hebt je namelijk zo weer afgemeld).
Recente reacties